دکتر فرزاد رضایی بهترین متخصص ایمپلنت در کرمانشاه و جراح زیبایی بینی و متخصص تزریق ژل و بوتاکس و چربی و جراح فک و صورت و دندان پزشک

ایمپلنت دندان نوعی دندان مصنوعی است که برای حمایت از بازیابی دندان یا دندان های از دست رفته استفاده می شود و می تواند به توقف یا جلوگیری از بین رفتن استخوان فک کمک کند. عمل جراحی ایمپلنت دندان یک نمونه از عمل های جراحی است که در آن از اعضای مصنوعی برای بازیابی سلامتی بیمار استفاده می شود، اما با این وجود این عمل جراحی یک شکل از جراحی زیبایی دندان نیز هست. افرادی که دندان های خود را از دست داده اند ممکن است در زمان خندیدن یا صحبت کردن خجالت بکشند. علاوه بر این، مشکلات مربوط به جویدن غذا در نتیجه دندان های از دست رفته می تواند تاثیر منفی بر عادت های غذا خوردن داشته باشد و مشکلات سلامتی ثانویه همچون سوء تغذیه برای فرد ایجاد کند. با جایگزینی ریشه های دندان از بین رفته،  کاشت دندان به روش ایمپلنت می تواند قدرت و  ثبات لازم را در دندان ها برای خوردن تمام غذاهای مورد علاقه شما ایجاد کند و دیگر فرد در هنگام جویدن غذا احساس ناراحتی نخواهد کرد. علاوه بر این، ایمپلنت های دندان می توانند وضعیت استخوان فک را شبیه سازی کرده و حفظ کند، جلوی از بین رفتن استخوان فک را بگیرد و به حفظ ویژگی های صورت فرد کمک کند.

از دست دادن دندان

از دست دادن دندان در افراد مختلف به دلایل زیر اتفاق می افتد:

پوسیدگی دندان
موفقیت آمیز نبودن عصب کشی دندان
بیماری لثه (پریودنتیت)
وارد شدن آسیب به دهان (وارد شدن آسیب به دندان ها)
فرسایش بیش از حد دندان ها
مشکلات مادرزادی

ایمپلنت

ایمپلنت دندان می تواند برای جایگزینی یک دندان، چند دندان، یا همه دندان های فرد مورد استفاده قرار گیرد. هدف جایگزینی دندان ها بازیابی عملکرد و یا زیبایی دندان ها است.

معمولاً سه انتخاب برای جایگزینی دندان ها وجود دارد که عبارت از:

استفاده از ابزارهای متحرک دندان (دندان مصنوعی کامل یا جزئی)
استفاده از پل های ثابت دندان
استفاده از ایمپلنت دندان است

تصمیم گیری درباره این که کدام انتخاب برای بیمار مناسب است بستگی به عوامل متعدد دارد. بطور خاص برای استفاده از کاشت ایمپلنت ها، این عوامل عبارتند از:

موقعیت دندان یا دندان های از دست رفته
مقدار و کیفیت استخوان فک که ایمپلنت دندان در آن جایگذاری می شود
سلامت بیمار
هزینه روش درمانی
اولویت ها و ترجیح بیمار

در این حالت جراح دندان پزشک ناحیه مورد نظر را برای استفاده از ایمپلنت دندان معاینه می کند و مناسب بودن شرایط بیمار برای استفاده از ایمپلنت را ارزیابی می نماید. به علت اینکه با استفاده از ایمپلنت دندان امکان جایگزینی دندان های از بین رفته بدون تاثیرگذاری یا تغییر در دندان های مجاور وجود دارد، این روش را می توان بهترین روش کاشت دندان دانست. علاوه بر این، به خاطر اینکه ایمپلنت های دندانی در داخل ساختار استخوانی قرار می گیرند، این ریشه ها بسیار با ثبات هستند و می توانند ظاهر و حس دندان های طبیعی را برای بیمار ایجاد کنند.

جراحی زیبایی بینی

در گذشته ای نه چندان دور جراحی پلاستیک بینی محدود به کوچک کردن و جمع کردن بینی بود و بینی ای مورد قبول بود که کوچک وسر بالا و قوس دار و اصطلاحاً عروسکی باشد امّـــا امروزه علم جراحی پلاستیک بینی نیز دستخوش تحولی شگرف شده است به نحوی که « رینوپلاستی تقویتی » در حال از رده خارج کردن « رینوپلاستی سنتی » است.
در رینوپلاستی تقویتی عمل جراحی فقط محدود به کوچک کردن بینی نیست بلکه در این روش جراح ضمن اینکه قسمت هایی از بینی را برداشته و کوچک می کند ممکن است قسمت های دیگری را تقویت کند تا نتیجۀ نهایی دماغی باشد که در حالیکه زیبا شده امّـــا به عملکرد اصلی آن که همان تنفس است آسیبی وارد نشده باشد. روشن است که چنین دماغی دیگر خیلی کوچک و سربالا نیست ونمای بینی ای که به طور افراطی عمل شده را نخواهد داشت.
با رعایت موارد فوق احتمال پیدایش عارضه بدنبال عمل جراحی بینی بسیار کاهش خواهد یافت. البته جراح با معاینه بینی می تواند پیش بینی کند که اگر یک بینی خاص تحت عمل جراحی قرار گیرد ممکن است دچار یک عارضۀ خاص شود. در این صورت جراح باید این مطلب را با متقاضی عمل در میان گذاشته و تلاش نماید نامبرده را از انجام این عمل منصرف نماید.

به طور کلی عوارض جراحی زیبایی بینی را می توانیم به دو گروه تقسیم نمائیم:
۱- آسیب دیدن عملکرد بینی یا انسداد تنفسی
۲- تغییرات نامطلوب ظاهر بینی
چنانچه بعد از عمل حفرۀ داخل بینی تنگ شود و تنفس از بینی برای بیمار سخت شود انتظار می رود که بیمار از علائمی مثل تنفس دهانی،خشک شدن گلو به هنگام خواب، تنفس صدادار و کاهش حس بویایی رنج ببرد.

علل انسداد تنفسی متعاقب عمل جراحی بینی عبارتند از:

۱-اصلاح نکردن انسدادهای مکانیکی در حین عمل جراحی. چنانچه از قبل از عمل بزرگی شاخک های بینی و یا انحراف تیغۀ بینی وجود داشته باشد جراح باید تلاش نماید این موانع به ظاهر مختصر را هم برطرف کند. با توجه به اینکه بینی با عمل جراحی معمولاً کوچک تر می شود چنانچه مانعی که از قبل وجود داشته و انسداد هم ایجاد نکرده را برطرف نکنیم وقتی بینی جمع تر شد این مانع به ظاهر بی اهمیت باعث انسداد مسیر تنفسی می شود.

۲- تورم مخاط داخل بینی . چنانچه بدلیل سینوزیت مزمن و یا آلرژی شدید مخاط داخل بینی متورم باشد ممکن است باعث انسداد تنفسی شود.

۳- چسبندگی های داخل بینی. اگر جراح داخل بینی را زیاد دستکاری نماید باعث زخمی شدن مخاط بینی می شود. اگر مخاط زخمی شده در مجاورت یکدیگر قرار گیرند به هنگام ترمیم به یکدیگر می چسبند و راه داخل بینی را تنگ می نمایند.

۴- تنگ کردن بیش از حد سوراخهای بینی.

۵- برداشتن بیش از اندازه از غضروف های نوک بینی. این امر منجر به تنگی مدخل بینی می شود.